Niby wiemy sporo na swój temat, ale czasem zastanawiamy się, czy taka jestem, czy tylko tak mi się wydaje. Na niektóre pytania, trudno nam od razu odpowiedzieć. Zastanawiamy się, ale nadal mamy wątpliwości. „Czy potrafię podejmować decyzje? Czasem tak, czasem długo się zastanawiam, niektóre decyzje były błędne…”
Wiedzę o sobie czerpiemy z kilku źródeł. Po pierwsze, z efektów naszych działań. Wiemy, że coś nam wychodzi, a z czymś innym mamy kłopoty. Potrafimy na przykład zatańczyć, ale już ze śpiewaniem jest dużo gorzej. Po drugie, w związku z tym, co robimy, jacy jesteśmy przeżywamy różne emocje. Na przykład uważamy, że jesteśmy nieśmiałe, bo strasznie trudno nam nawiązywać kontakty z innymi ludźmi i w towarzystwie nowych osób czujemy się spięte, zdenerwowane.
Mamy też różne przekonania na swój temat. Na przykład, patrzymy w lustro i dochodzimy do wniosku, że trochę się ostatnio przytyło, jesteśmy za grube, warto nieco schudnąć. Albo też jesteśmy przekonane o swojej sile fizycznej, bo czujemy w sobie sporą moc i nie przeraża nas perspektywa podniesienia czegoś ciężkiego, albo przejścia bardzo długiego odcinka drogi.
Czasem myślimy, że nie jest nam pisane bogactwo, albo, że nie odnajdziemy się w towarzystwie dużo starszych osób.
Inni ludzie patrząc na nas też widzą efekty naszych działań, mogą nas porównywać ze sobą, a także z innymi osobami. Jest to więc inny rodzaj wiedzy. Przyjaciele mogą nam powiedzieć, co sądzą o tym, czy jesteśmy nieśmiałe rzeczywiście, czy może wręcz przeciwnie, robimy wrażenie osób, które sobie dobrze radzą w towarzystwie nowo poznanych ludzi.
Dlatego warto ich zapytać: jak nas widzą? Co ciekawego zauważyli? Nie chodzi o to, żeby powiedzieli, czy nas lubią. Ale na przykład: jak oceniają nasze umiejętności nawiązywania kontaktu z innymi ludźmi?, albo: czy uważają, że jesteśmy osobami dobrze zorganizowanymi? Jak oceniają nasze planowanie i naszą konsekwencję w dążeniu do celu? A może mają jakieś obserwacje na temat naszego gospodarowania budżetem? Czy jesteśmy rozrzutne, czy wręcz przeciwnie?
I takie pytania możemy im zadać po to, żeby dowiedzieć się o sobie więcej. Najpierw jednak należy zdefiniować, czego chciałybyśmy się dowiedzieć, a potem poprosić znajomych, żeby nam o tym szczerze powiedzieli.
Najlepiej, żeby mogli podawać przykłady różnych naszych zachowań. Tego typu wiedza pozwoli nam stwierdzić, czy nasze przekonania o sobie są rzeczywiście właściwie, czy może inni widzą nas w odmienny sposób. Może czasami się nie doceniamy, a czasami przeceniamy. A może nie widzimy czegoś, co jest widoczne z punktu widzenia innych ludzi.
Przyjaciele mogą to zrobić, bo mamy do nich zaufanie, a poza tym możemy na nich liczyć. Może zechcą poświęcić trochę czasu na przemyślenie, chwilę uwagi i skupienia na to, żeby powiedzieć nam szczerze jak nas widzą.
dr Katarzyna Korpolewska
psycholog społeczny – partner merytoryczny portalu fidbek.pl
